
ویلیام اگلستون


"ویلیام اِگْلِستون"(William Eggleston) عکاسِ آمریکایی، متولد ۱۹۳۹ در ممفیس، بهسبب تثبیت عکاسی رنگی بهمثابهٔ یک گونهٔ هنری شناخته میشود. عکسهای او از زندگی روزمره و موضوعهای پیشپاافتاده سرشار از رنگهای پرمایهاند.
"ویلیام اِگلِستون" در ممفیس، ایالت تِنِسی، بهدنیا آمد و در میسیسیپی بزرگ شد. در سال ۱۹۵۷ یک دوربین تکلنزی غیربازتابی Canon گرفت و یک سال پس از آن، هنگامی که در دانشگاه وندربیلد درس میخواند، دوستی یک دوربین لایکا به او هدیه داد. نخستین عکاسیهای او با تأثیر از "واکر ایوانز"، "رابرت فرنک"، و "هانری کارتیه برسونگ شکل گرفتند. اما مسیر دگردیسیهای آغازین کارش تااندازهای جدا از بدنهٔ اصلی عکاسی آن روز پیش رفت. هرچند که در میانهٔ دههٔ شصت با بیشتر عکاسهای مشهور دوران مانند "گری وینُگرند" و "دیان آربس" آشنا بود. در سالهای ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ در دانشگاه هارواد درس داد و همانجا بود که با اسلوب کاری مشهورش یعنی تراگرد رنگ آشنا شد. یکی از مشهورترین عکسهای هنرمند، «مجله قرمز|مجلهٔ قرمز» نمونهای روشن از تأثیر قدرتمند رنگ در کار او را نشان میدهند.
هنگامیکه موزهٔ هنر مدرن نیویورک Moma، "ویلیام اِگلستون" را در سال ۱۹۷۶ به بازدیدکنندههایش معرفی کرد، عکاسی به معنای هنرهای زیبا هنوز با عکس سیاهوسفید و ترکیببندیهای محافظهکارانه و کلاسیک درک میشد. الفبای عکس سیاهسفید، دربرگیرندهٔ ترکیببندیهای حسابشده، و چاپهای گیرا و پرجزییات بود؛ و دربرابر، عکسِ رنگی، اسلوبِ مورد استفاده در آگهیها و مجلهها بود. کارهای "اِگلستون" که بهظاهر ثبتِ سردستی چیزهای پیشپاافتاده بود، در نگاه مخاطبهای هنر زیادهروی بهحساب میآمد و در صحنهٔ هنری آن دوران جایی نداشت. منتقد وقت «نیویورک تایمز»، نمایشگاه اِگلستون در Momaرا «منفورترین نمایشگاه سال» و دیگری آن را «به کلی ملالآور و بینهایت پیشپاافتاده» خواند. حتی "اَنسل اَدامز" در نامهای تند به "جان سارکُفسکی"، کیوریتوری که یکتنه عکاسی را به جایگاه هنر ارتقا داده بود، "اگلستون" را حقهباز نامید.
"اگلستون" سپس مجموعه عکسهایی را از کنیا (۱۹۸۰)، آلمان (۱۹۸۳)، انگلیس (۱۹۸۸)، و چین (۱۹۹۲) پدیدمیآورد. در سال ۱۹۹۶ شرکت کوکاکولا سفارش پروژهای را به "اگلستون"میدهد تا او از چهار کارخانهٔ این شرکت در چهار شهر آمریکا عکاسی کند.
تعدادی از آثارش را در گالری ببینید.