فقدان حسینیراد صدمه جبران ناپذیری بر پیکر هنر این مرز و بوم وارد کرد
به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری؛ سیدمسعود شجاعی طباطبایی هنرمند کاریکاتوریست و مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری به مناسب سالگرد درگذشت استاد حسینیراد با اشاره به آشنایی خود با آن مرحوم در حوزه هنری در پیامی گفت: دامنه این آشنایی به فضای دانشگاهی کشیده شد. از جمله خصایص بسیار بارز ایشان در وهله اول بی‌پیرایگی، مهربانی و سعه صدر در ارتباط با مباحث و مشکلات بود و بعد احاطه و علم ایشان در مباحث نظری و پژوهشی هنر؛ به خصوص در بخش هنر پایداری و مقاومت که بهترین شکل آن در یک دوره از نشریه علمی «هنرهای تجسمی» می‌توان دید. از ثمرات حضور با برکت ایشان ایجاد دوستی و وفاق بین هنرمندان توانمند عرصه هنر انقلاب و مقاومت بود.
در دوره حضور و فعالیت زنده یاد حسینیراد با توجه به بحث آموزش که ایشان در پیش گرفته بودند ما شاهد ظهور و بروز هنرمندانی بودیم که می‌توان عنوان رویش‌های انقلاب را به آنان اطلاق کرد.
با رفتن دکتر حسینیراد جای خالی ایشان به وضوح احساس میشود به خصوص که هیچ‌گاه واقعا این جای خالی پر نشد و با فقدان ایشان صدمه جبران ناپذیری بر پیکر هنر این مرز و بوم وارد شد.
حسینیراد هنرمندی دردمند و در عین حال به مسائل تئوریک هنری در سطحی بسیار عالمانه‌ای اشراف داشت.
محسن نوری نجفی هنرمند کاریکاتوریست؛ نیز طی یادداشتی ابراز داشت: صحبت از مرحوم دکتر حسینی راد آسان نیست؛ آنچه که در مورد شخصیت ایشان بسیار حائز اهمیت است تواضع، فروتنی و معصومیت‌شان بود. هنرمندی دردمند و در عین حال به مسائل تئوریک هنری در سطحی بسیار عالمانه‌ای اشراف داشت.
روزی ایشان را مجیدجان صدا کردم؛ بلافاصله با لبخندی شادمانه مرا در بر گرفت طوری که احساس کردم برادرم را در آغوش گرفته‌ام. دکتر عبدالمجید حسینی راد انسانی بزرگ و اهل معرفت، دوستی با صداقت و صمیمی، آگاه و مهربان با لبخندی همیشگی بودند.
همچنین مصطفی ندرلو، نقاش؛ در مورد این استاد فقید گفت: مرحوم حسین‌راد، استاد و هنرمندی خلاق در زمینه نقاشی و نویسندگی و همچنین مدیری توانمند که همواره تلاشی بی‌دریغ در جهت اعتلای هنر دینی و اعتقادی داشتند.
حسینیراد؛ فردی با دانش و مطالعه وسیع و مسلط در ادبیات و تاریخ هنر بودند که نظرات بسیار نافذ و مؤثری درباره هنرهای تجسمی ایران و هنر معاصر داشتند، ایشان با نگاهی روشن به مسائل و موارد روز و معاصر می‌پرداختند. در مدتی که مدیریت مجله هنرهای تجسمی را بر عهده داشتند باعث رونق و درخشندگی این مجله هنری شدند.
گاهی دلم برای حضورش تنگ میشود
کیومرث قورچیان دیگر هنرمند نقاش در مورد ویژگی‌های اخلاقی و هنری مرحوم حسینیراد عنوان کرد: تواضع و فروتنی، صبوری، علم و دانش، ایمانی بی‌پیرایه، گشاده‌رویی، زیبایی کلام و سیمای برازنده‌اش از یاد رفتنی نیست. گاهی دلم برای حضورش تنگ میشود. انصافا در عالم هنر تأثیرگذار بود و بیش از این می‌توانست باشد. به روح ملکوتی‌اش درود می‌فرستم و برای هنر این سرزمین فقدانش را تسلیت می‌گویم.
حسینیراد آراسته به صفات اخلاقی و انسانی بود
قاسم غلامی هنرمند نگارگربا تأکید بر آراسته بودن مرحوم حسینیراد به صفات اخلاقی اذعان کرد: اولین‌بار که ایشان را دیدم شیفته ادب، اخلاق وحسن رفتارشان شدم. به نظر بنده استاد به کسی اطلاق میشود که وارسته و آراسته به صفات اخلاقى و انسانی و دارای اطلاعات علمى و تخصصى باشد که تمامی این صفات در ایشان به وضوح دیده می‌شد. روحشان آمرزیده پروردگار.
خبر فوت استاد برایم بسیار سنگین و دردناک بود
در این رابطه محمد خزایی هنرمند گرافیست با اشاره به ادب و متانت مرحوم حسینیراد، آخرین خاطره خود را با آن هنرمند فقید را اینطور بیان کرد: دکتر حسینیراد درست یک روز قبل از درگذشت‌شان، با همان ادب و متانت خاصی که داشتند، با من تماس گرفتند و درخواست دریافت اطلاعاتی درباره یک مقاله داشتند. من مطالب را آماده و ایمیل کردم. هنوز چند ساعتی نگذشته بود که خبر فوت نابهنگام ایشان را دریافت کردم که برایم بسیار سنگین و دردناک بود.
حسینیراد از هنرمندان بسیار شایسته، با وفا و دوستی بسیار صمیمی بود
به همین مناسبت طاهر شیخ‌الحکمایی هنرمند مجسمه‌ساز نیز در پیامی کوتاه اذعان کرد: مرحوم دکتر عبدالمجید حسینیراد از هنرمندان بسیار شایسته، با وفا و دوستی بسیار صمیمی بود که متاسفانه خیلی زود از بین ما رفت و جای خالی ایشان بسیار احساس میشود. امیدوارم روحشان شاد و با اولیاء محشور باشند.ان‌شاءالله.
علیرضا خالقدادی دیگر هنرمند نقاش با بیان خاطره‌ای از استاد حسینیراد اظهار داشت: در ایام جنگ با تعدادی از استادان دانشگاه و دانشجویان برای انجام امور تبلیغاتی به جبهه رفته بودیم. هر کس کاری در دست داشت از جمله زنده یاد عبدالمجید حسینی راد که مشغول کشیدن نقاشی رزمنده‌ای پرچم به دست بودند که روی آن «لا اله الا الله» نوشته شده بود. دستی که دسته پرچم را گرفته بود چنان محکم و با قدرت بود که رگ‌های آن کاملا هویدا و بیرون زده بود. ایشان حین کار کردن ماجرای داستان علی عبدی را برای ما تعریف می‌کرد.
“علی برای ساختن خانه‌اش به دنبال خرید آهن از طریق تعاونی بود. به او می‌گویند که باید سابقه جبهه داشته باشی. علی به جبهه می‌رود و متاسفانه اسیر میشود. بعثی‌ها برای مصاحبه می‌آیند و علی داوطلب مصاحبه میشود. او در پیامی به فروشنده آهن می‌گوید: «فلانی من علی عبدی هستم؛ گفتی برو جبهه تا به شما آهن بدهم؛ منم اسیر شدم؛ حالا خیالت راحت شد؟” روحش شاد.
عبدالمجید حسینیراد نقاش، پژوهشگر و استاد دانشگاه در سال 1393، بر اثر ایست قلبی در سن ۵۵ سالگی از دنیا رفت.
این نقاش و پژوهشگر متولد سال ۱۳۳۸ در بهبهان بود. حسینیراد مدرک کارشناسی نقاشی خود را از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و مدرک کارشناسی ارشد هنرهای تجسمی را از دانشگاه رن ۲ فرانسه و دکترای هنرهای تجسمی را از همین دانشگاه دریافت کرد.
عضویت در هیئت علمی دانشکده هنرهای زیبا، تدریس در دانشگاه‌های مختلف، عضویت در شورای سیاست‌گذاری و هیات انتخاب دومین نمایشگاه طراحی تهران، عضویت در شورای سیاست‌گذاری و هیات انتخاب پنجمین دوسالانه نقاشی ایران، دبیری همایش و عضویت در شورای سیاست‌گذاری و انتخاب نمایشگاه نگاه معنوی، دبیری اولین و دومین نمایشگاه هنر مفهومی ایران و عضویت در شورای سیاست‌گذاری و هیئت انتخاب سومین نمایشگاه هنر جدید، از دیگر فعالیت‌های این هنرمند فقید بود.
حسینی راد سال ۱۳۸۴ به مدت چند ماه مدیر کل هنرهای تجسمی و سرپرست موزه هنرهای معاصر تهران بود.
علاقه‌مندان می‌توانند برخی از آثار ایشان را در اینجا مشاهده نمایند.